Een tijd geleden had ik een leuke conversatie met mijn buurjongetje van zes jaar oud. Je ziet daarin heel duidelijk het verhaal van zogeheten ‘intrektenen’.
Daar trappen ze echt wel in hoor
‘Daan, mag ik met je mee boodschappen doen?’
‘Nee, dat mag niet meer. Ik moet alleen.’
Hij trekt een sip gezicht. ‘Mag ik dan ook niet meer met mama?’
‘Nou, dat misschien nog wel.’
Hij veert op. ‘Dan ben JIJ toch gewoon mijn mama!’
Heel even is hij stil, ik zie hem onderzoekend kijken naar overeenkomsten tussen ons.
Hij vervolgt zijn verhaal. ‘Daar trappen ze écht wel in hoor.’
En dan op zijn allerliefst. ‘…Zullen we het proberen?’
Een doorzetter
Deze jongen accepteert geen nee. Hij zal altijd op zoek gaan naar een mogelijkheid om toch zijn doel te bereiken.
Mensen met intrektenen kunnen ook goed manipuleren. Dat heeft een wat negatieve klank. Maar dit jongetje heeft dus duidelijke grenzen nodig, anders gaat hij over iemand heenlopen.
De andere kant hiervan is dat hij wel een doorzetter is. Hij geeft niet snel op en daarvan kan hij ook veel profijt hebben in zijn leven.
Heb je ook zo’n ‘buurjongetje’? Je herkent ze aan de overdwarse streepjes op de teen. 😉